Rond de jaren ’40 van de twintigste eeuw heerste er al veel haat tegen de Franse overheersers in Vietnam. Er ontstond een communistische beweging die daar gebruik van kon maken: de Vietminh. Deze beweging werd opgericht in 1941 door Ho Chi Minh, de leider van de Vietnamese communisten. Het eerste doel van de Vietminh was de nationale onafhankelijkheid. De oprichting van de Vietminh viel ongeveer samen met de komst van de Jappanners. Ho verwachtte al dat Japan weinig kans maakte in de Tweede Wereldoorlog en dit gaf Vietnam een unieke kans. De Japanners zetten in maart 1945 de Franse bestuurders aan de kant, maar waren niet in staat om het hele land te overheersen. Op 15 augustus capituleerde Japan en de Vietminh-troepen hadden in twee weken tijd bijna heel Vietnam in handen, waarna Ho Chi Minh op 2 september de onafhankelijkheid uitriep.
Ho Chi Minh hoopte op Amerikaanse steun, maar zowel de VS als andere landen wilden zijn regering niet steunen en de Fransen trokken Zuid-Vietnam weer binnen. De VS wilden de Fransen niet tegen zich krijgen omdat het een belangrijke Europese bondgenoot voor hen was in de Koude Oorlog. Ook wisten de Amerikanen dat Ho Chi Minh een communist was, alhoewel hij dat zelf verborgen hield. Ho voerde uiteindelijk zelf de onafhankelijkheidsbesprekingen., maar die liepen op niets uit en brak er in 1946 een oorlog uit tussen de Fransen en de Vietminh. De Fransen kregen wel de steden en grote delen van het zuiden van het land in handen, maar waren niet bestand tegen de guerrillatactiek van de Vietminh in het noorden.
Pas in 1950 kon Ho Chi Minh rekenen op hulp van buitenaf. In China waren de communisten aan de macht gekomen en die wilden dolgraag hun revolutie exporteren. Stalin raakte ook ineens geïnteresseerd in Azië en sprak af met Mao Zedong dat de Sovjet-Unie zich zou richten op Europa en China(met hulp van de Sovjet-Unie) op Azië. China en de Sovjet-Unie erkenden de DRV (Democratische Republiek Vietnam) in januari...